Tijdens onze reis naar Siena door het glooiende landschap van Toscane besloten we een plek te bezoeken die al lang op onze lijst stond: de Abbey of San Galgano. Verscholen tussen de cipressen ligt deze bijzondere abdij, die meer lijkt op een filmdecor dan een historische ruïne.
Een eerste blik in stilte en majesteit
Nadat we de auto parkeerden en naar de abdij lopen, viel meteen de stilte op. Geen drukte, geen toeristisch lawaai—alleen het ritselen van de bladeren en het zachte gekwetter van vogels. De abdij doemt op als een monument uit een andere wereld. Imposant, zonder dak, met gotische bogen die oprijzen tegen de Toscaanse hemel.
Een abdij zonder dak, maar niet zonder ziel
De abdij werd gebouwd in de 13e eeuw en vanaf de 14e eeuw raakte de abdij in verval door onder andere hongersnood en de pest. Vanaf de 14e eeuw raakte de abdij in verval door onder andere hongersnood en de pest. In de 15e eeuw verhuisden de monniken naar Siena.
De abdij werd in 1789 officieel ontwijd na instorting van delen van het gebouw, maar is inmiddels deels gerestaureerd en opengesteld voor publiek. Wat overbleef is een geraamte van steen, maar met een ziel die je haast kunt voelen. We liepen over de oude stenen vloer, keken omhoog naar de blauwe lucht waar ooit een houten dak was, en voelden de geschiedenis in elke stap die we zetten.
De Legende van San Galgano
Vlakbij de abdij kun je ook de Rotonda di Montesiepi bezoeken, een kleine ronde kapel op de heuvel. Daar bevindt zich het beroemde “zwaard in de rots”, dat volgens de legende door ridder Galgano in de steen werd gestoken als teken van zijn bekering tot een vredig leven. Sommigen zeggen dat deze legende de inspiratie was voor het verhaal van Koning Arthur. Of het nu waar is of niet, het zwaard — nog steeds zichtbaar in de rots — geeft een bijna magische dimensie aan de plek.
Drone beelden van Abbazia di San Galgano
Laat een reactie achter!